نام محصول علائم ایمنی : علائم ایمنی چند منظوره محوطه کوره
کد کالا علائم ایمنی : 749
name product : safety sign multi sign
|
جدول فنی مشخصات تابلوهای ایمنی
|
| کد ابعاد |
ابعاد(cm) |
|
کد برچسب |
توضیحات برچسب |
|
کد تابلو |
توضیحات فنی تابلو |
| S |
7*10 |
|
D |
برچسب روزرنگ (وینیل ) - ضد آب |
|
G |
ورق گالوانیزه از 0.6 الی 2 میلیمتر ضخامت(فولاد امیرکبیر کاشان) |
| A |
10*15 |
|
R |
برچسب شبرنگ - ضد آب - بهمراه رفلکس نور در شب
|
|
H |
ورق پی وی سی 2الی 10 میل-ضد آب-قابلیت انعطاف پذیری |
| O |
15*20 |
|
P |
برچسب شبنما - ضد آب - قابلیت جذب نور و نور دهی 6 الی 12 ساعت |
|
Z |
فریم الکترواستاتیک-ضخامت 1.5 میل-رنگ کوره ای-دارای لبه برگشته |
| M |
20*30 |
|
X |
بنر - ضد آب - بهمراه پانچ |
|
K |
ورق پلکسی 1 الی 10 میل-دارای رنگ بندی-ضد آب-مستحکم-قابلیت برش لیزر |
| C |
30*40 |
|
Y |
کاغذ گلاسه بهمراه لمینت |
|
V |
شاسی چوب-ضخامت 10 میل-نصب آسان به دیوار |
| N |
40*50 |
|
W |
برچسب شیشه ای-ضد آب |
|
AL |
آلومینیوم 1 الی 10 میل-ضد آب-دوام بالا در برابر محیط بیرونی |
| L |
50*60 |
|
جهت تماس و یا ارسال سفارش
تلگرام ،واتس آپ: 09125480830
تلفن : 02144059138
Email : imensignco@gmail.com
|
| B |
60*100 |
|
| Q |
سفارشی |
|
* ساخت تابلوها و برچسب های ایمنی مطابق با درخواست مشتری(سایز سفارشی)امکان پذیر است.
* اضافه شدن لوگو یا نام شرکت در تابلوها و برچسب های ایمنی بصورت رایگان امکان پذیر می باشد.
* در صورت تمایل قبل از چاپ برچسب ها و تابلوها طرح ها بصورت پیش نمایش جهت تاییدو تصحیح ارسال می شود.
* برای انتخاب بهتر تابلوهای مورد نظر و رفع سوالات خود می توانید با همکاران ما بصورت 24 ساعته مشاوره رایگان دریافت کنید.
مطالب مرتبط :
از علائم ایمنی چند منظوره برای نشان دادن جند علادم مختلف استفاده می شود که عموما این تابلوهای چند منظوره در ورودی ساختمان ها،کارخانجات،ورودی سالن ها و... نصب می شود تا مراجعیت قبل از ورود باید ها و نباید های ایمنی را بدانند تا از بروز حادثه جلوگیری شود.تابلوهای ایمنی چند منظوره می تواند به صورت سفارشی تولید شود.یعنی شما مشتریان گرامی علائم ایمنی که مورد نیازتون هست را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید و سپس توسط تیم طراحی مجموعه ایمن ساین علائم ایمنی شما طراحی می شود و جهت تایید برای شما ارسال می شود تا بعد از موافقت شما جهت تولید و چاپ تابلو ایمنی اقدام گردد.
(هدف و آرزوی مجموعه ایمن ساین روزی ایمن و بدون حادثه برای شماست.)
ايمني در كوره ها
معمولا كوره ها و ديگهاي بخار ظاهري گمراه كننده دارند زيرا در حال كاركردن بسيار خطرناك و درموقع خاموشي بي خطر بنظر مي رسند ، در حاليكه عملا اينطور نيست و يك كوره خاموش در واقع منبع خطري است ، كه بهنگام روشن كردن ، خطر آن نمودار مي شود . اكثر انفجارهاي كوره ها و ديگهاي بخار در موقع روشن كردن مشعلها اتفاق مي افتد و دليل آنهم عدم توجه به روش صحيح روشن كردن كوره ها مي باشد .
براي اينكه به خطرات ذاتي كوره ها كاملا واقف شويم لازمست بدانيم كه كوره ها چگونه كار مي كنند . در اين بخش قسمتهاي مختلف كوره و طرز كار آنها و بالاخره قواعد كلي ايمني كه در عمليات كوره ها بايد بموقع اجرا گذاشته شود تشريح گرديده است.
· كوره ها چگونه كار مي كنند
شكل شماره 1 ساختمان يك كوره ساده را در پالايشگاه نشان ميدهد . نفت سوخت يا گاز از طريق مشعل و هوا از دريچه هاي تنظيم هوا وارد محفظه احتراق شده ودر تحت شرايط كنترل شده اي مي سوزد . حرارت حاصله از احتراق از طريق جداره لوله هايي كه روي ديوارها ، سقف و كف محفظه احتراق قرار دارند به نفت ، آب ، بخار ، هوا و هر ماده ديگري كه در لوله ها جريان دارد منتقل مي گردد . گازهاي حاصله از احتراق از محفظه احتراق بوسيله دودكش به هوا ميرود و چون حرارت گازهاي سوخته زياد بوده و وزن آنها از وزن هوا كمتر مي باشد لذا گازهاي سوخته بآساني از دودكش بالا رفته و در فضا پخش مي شود . گاهي اوقات از دمنده هاي هوا براي خارج راندن گازهاي سوخته استفاده مي شود .
شکل شماره 1
محل نصب مشعلهاي كوره بر حسب نوع و طرح كوره متغير است . مشعلها ممكن است روي ديوارهاي جانبي ، سقف ياكف كوره نصب گردند ولي صرفنظر از محل و نوع و طرح كوره ها ، اصول و قواعد ايمني د ركليه كوره ها يكسان مي باشد .
· مكانيزم احتراق
اساسي ترين كاري كه در يك كوره اتفاق مي افتد عمل احتراق است . همانطوري كه گفته شد احتراق در كوره موقعي صورت مي گيرد كه سوخت با اكسيژن هوا سريعا تركيب شود. سه عاملي كه لازمه احتراق هستند عبارتند از ، سوخت ، اكسيژن و حرارت يا جرقه .
الف – سوخت : سوخت مصرفي كوره هاي پالايشگاه معمولا نفت كوره يا گاز يا هر دوي آنهاست . گاز سوخت بايد قبلا با هوا مخلوط شود تا قابل احتراق باشد ولي نفت كوره بايد ابتدا بوسيله بخار به ذرات ريز گردي در آمده و تبخير شود و بعد با هوا مخلوط شده و بسوزد .
مي دانيم كه گاز و نفت كوره تركيبي از كربن و هيدروژن مي باشند و در موقع احتراق اين دو ماده با اكسيژن هوا تركيب شده و توليد گاز دی اكسيد كربن و بخار آب مي نمايند . نفت سوختي كه در كوره ها بمصرف مي رسد معمولا نفت سياه سنگين است كه از ته مانده تقطير نفت خام بدست مي آيد لذا براي آنكه اين نفت سنگين بصورت ذرات ريز و گردي در آيد لازمست آنرا درحدود 200 درجه فارنهايت حرارت دهيم .
گاز سوخت پالايشگاه تركيبي از متان ، اتان و مقدار كمي پروپان است و گاهي اوقات مقدار زيادي هيدروژن نيز در آن وجود دارد ، لذا تهويه كامل محفظه احتراق كوره قبل از روشن كردن آن و بخصوص در مواردي كه گاز سوخت محتوي مقدار زيادي هيدروژن است بسيار ضروري است زيرا مخلوط هيدروژن و هوا به نسبت هاي حجمي بسيار متفاوتي قابل احتراق مي باشد .
در نتيجه احتراق نفت يا گاز حجم بسيار زيادي از گازهاي سوخته حاصل ميشود. مثلا از سوزاندن 10 فوت مكعب گاز با 200 فوت مكعب هوا در 70 درجه فارنهايت 1300 فوت مكعب گاز احتراق حاصل مي گردد . گازهاي سوخته در مسير خود بطرف دود كش مقداري حرارت خود را از دست داده و حجم آن نيز بحدود 400 فوت مكعب تقليل مي يابد . بنابر اين كوره ها طوري طراحي شده اند كه بتوانند آن انبساط وانقباض شديد را تحمل كنند ( شكل شماره 1 ) البته عمل احتراق در تحت شرايط كنترل شده و به تنظيم مقدار سوخت ، هوا و كوران هوا Draft بايد صورت گيرد .
ب :هوا: سوزاندن گاز يا نفت سوخت باحجم صحيح هواي مورد نياز كه ما آنرا حجم فرضي هوا مي ناميم . (Theoretical Air) مقدار دقيق حجم اكسيژن مورد نياز را بدست ميدهد و از نظر تئوري بايد ماده سوختنی با اين مقدار اكسيژن بطور كامل بسوزد . ولي فراهم آوردن چنين شرايط احتراق كه در آن كليه ذرات سوخت با اكسيژن هوا بطور كامل مخلوط گردد تقريبا غير ممكنست . بهمين دليل مصرف هوا در كوره هاي پالايش عملا بيش از حجم فرضي هوا مي باشد تا عمل احتراق بطور كامل صورت گيرد . حجم هواي اضافي ( Exeess Air) نسبت به حجم فرضي هوا دركوره ها تاحدود 40 درصد مجاز مي باشد.
تعيين مقدار در صد هواي اضافي با مشاهده و بررسي شرايط احتراق غير ممكن است ، بنابر اين تجزيه مرتب گاز هاي سوخته بمنظور تعيين درصد هواي اضافي و تنظيم شرايط احتراق در يك كوره بسيار ضروري است . معهذا در موقع بارزسي كوره ها ، در صورت دود كردن مشعلها مي توان به كمبود هوا و در صورت آبي بودن شعله ها ، به بالا بودن درصد هواي اضافي پي برد.
دستگاه اورسات Orsat وسيله آزمايش گازهاي سوخته مي باشد. بوسيله اين دستگاه حجم معيني از گاز هاي سوخته را ، از نقطه اي كه درمدخل دود كش قرار گرفته ، بدستگاه اورسات وارد كرده و تجزيه مي كنيم و درصد حجمي گاز كربنيك CO2 و همچنين درصد حجمي مخلوط گازهاي اكسيژن و دی اكسيد كربن را اندازه مي گيريم . نظر به اينكه در كوره ها هميشه مقدار زيادي اكسيژن وجود دارد لذا نبايد انتظار داشت كه گاز اكسيد كربن CO كه از احتراق ناقص حاصل مي شود توليد گردد.
بنابر اين با فرض اينكه گاز اكسيد كربن د ر گازهاي سوخته وجود ندارد و با استفاده از نمودار شماره 1 درصد هواي اضافي تعيين مي گردد . براي مثال ، اگر درصد حجمي گاز كربنيك 10 و درصد مخلوط اكسيژن و گاز كربنيك 8 و 15 باشد ، خط مستقيمي كه اين دو نقطه را روي محور هاي چپ و راست بهم متصل مي كند در نقطه تقاطع با محور وسطي 35 درصد هواي اضافي را نشان ميدهد .
نمودار شماره 1
امتداد اين خط و تقاطع آن با نمودار سمت راست مزبور نسبت هيدروژن به كربن سوخت مصرفي را نشان مي دهد و دانستن اين نسبت براي محاسبه بازدهي يك كوره ضروري مي باشد.
در بعضي از پالايشگاهها بمنظور كنترل دائمي و دقيق درصد هواي اضافي كوره ، دستگاه اندازه گيري اكسيژن روي جريان گاز هاي سوخته نصب مي گردد و با دانستن درصد اكسيژن اضافي و مراجعه به نمودار شماره 2 ، مقدار در صد هواي اضافي محاسبه مي شو د.
نمودار شماره 2
كنترل دقيق هواي اضافي بدلايل چندي بسيار مهم است . مثلا هواي زيادي موجب بالارفتن مصرف سوخت و به هدر رفتن انرژي مي باشد ، در حاليكه كمبود هوا باعث احتراق ناقص ، بالارفتن حرارت محفظه احتراق و زبانه كشيدن شعله ها و برخورد آنها با لوله هاي كوره مي شود .
همانطوريكه گفتيم احتراق ناقص باعث اتلاف سوخت مي شود زيرا هوا بمقدار كافي براي سوزاندن ماده سوختي وجود ندارد . همچنين اين خطر وجود دارد كه نفت سوخته نشده در محفظه احتراق ناگهان با اضافه شدن مقدار هوا محترق گشته و انفجاري بوجود آورد .
از طرفي ديگر كم كردن در صد هواي اضافي ، كه معمولا با بستن دريچه هاي تنظيـم هواي مشعـلها ((Air Register و يا صـفحه دود بنــد دودكــشها (Stack Dampers) انجام مي شود ، موجب بالارفتن بيش از حد حرارت محفظه احتراق و در نتيجه زغال گرفتن لوله هاي كوره مي گردد.
كم شدن درصد هواي اضافي همچنين باعث زبانه كشيدن و برخورد شعله ها با لوله هاي كوره گشته و منجر به زغال گرفتن جداره داخلي و تركيدن لوله ها مي گردد.
حرارت شعله ها معمولا در حدود 2500 درجه فارنهايت است . فرض كنيم كه حرارت نفت درون لوله هاي كوره كه جداره داخلي آنها كاملا تميز باشد 900 درجه باشد . در اين شرايط بدون آنكه شعله به بدنه خارجي لوله برخورد كند، حرارت جداره لوله 975 درجه فارنهايت خواهد بود .
حال اگر شعله با حرارت 2500 درجه به آن برخورد كند ، حرارت لوله بسرعت افزايش يافته و باعث بالارفتن حرارت لايه روغن داخل لوله گشته و توليد زغال مي نمايد . از آنجا كه زغال عايق حرارتي خوبي است لذا مانع از انتقال حرارت به نفت محتوي لوله مي شود . فرض كنيم پس از آنكه قشري از زغال به ضخامت يك هشتم اينچ د رجداره داخلي لوله ها رسوب كرد ، شرايط برخورد شعله به لوله ها تصحيح گردد . آيا ما مي توانيم با اطمينان خاطر بكار كوره مزبور ادامه دهيم ؟
مسلما خير ، زيرا بعلت عايق حرارت بودن زغال ، حرارت جداره لوله دراين شرايط به 1175 درجه فارنهايت خواهد رسيد و در اين حرارت مقاومت لوله هاي كوره يك پنجم مقاومت آنها در حرارت 975 درجه مي باشد . بنابراين احتمال تركيدن لوله هاي تضعيف شده بسيار زياد است . حتي اگر لوله هاي مزبور نتركد ، بعلت بالارفتن در جه حرارت فلز ، عمل اكسيده شدن فلز تسريع شده و ضخامت لوله ها بتدريج كاهش مي يابد .
بهمين دليل است كه كاركنان مسئول دستگاهها بايد در هر نوبتكاري چند بار از وضع شعله ها و لوله ها و كوره بازرسي بعمل آورند . كليه لوله هاي يك كوره بايد از دريچه هاي بازرسي قابل رويت باشند و به محض مشاهده هر گونه لكه سياه روي لوله ها كه اولين علائم زغال گرفتن لوله است ، بايد براي تنظيم شعله ها و جلوگيري از برخورد آنها به لوله ها اقدام كرد.
معمولا قبل از آنكه لوله اي بتركد سوراخ ريزي در آن ايجاد مي شود و درصورتيكه شعله كوچكي كه از سوراخ لوله برمي خيزد فورا رويت شود فرصت كافي براي بستن كوره و تخليه آن قبل از تركيدن لوله وجود خواهد داشت. ولي گاهي اوقات تركيدن لوله بطور ناگهاني و بدون آثار و عوارض قبلي صورت مي گيرد كه منجر به بستن اضطراري دستگاه مي گردد . در اين حالت مقدار زيادي از محتويات لوله كه به درون محفظه احتراق ريخته آتش مي گيرد و بصورت دود غليظ و سياه از دودكش كوره خارج مي شود و بايد براي خفه كردن آتش ، بخاز خفه كنندهSnuffing Steam) ) را به محفظه های احتراق باز كرد و محتويات لوله ها ي كوره را با فشار بخار از كوره خارج كرده و به برج تقطير مربوطه و يا به سيستم تخليه فوري فرستاد .
نكته ديگري كه در مورد كنترل درصد هواي اضافي و ذغال گرفتن لوله هاي كوره بايد مورد توجه قرار دهيم . موضوع توزيع يكنواخت گرما در محفظه احتراق است زيرا افزايش حرارت در يك قسمت كوره موجب زغال گرفتن آن قسمت مي شود . لذا براي يكنواخت كردن حرارت در تمام قسمت يك كوره بايد به نكات زير توجه كنيم :
الف : مقدار گاز يا نفت سوخت در تمام مشعلها بايد يكسان باشد .
ب : دريچه هاي تنظيم هواي مشعلها بايد به يك اندازه گشوده شوند .
ج: دريچه هاي تنظيم هواي مشعلهايي كه خاموش هستند بايد بسته شوند.
د : نبايد اجازه داد كه اختلاف حرارتي نقاط مختلف يك كوره از 100 درجه فارنهايت تجاوز نمايد .
معمولا براي يكنواخت كردن حرارت دركوره ها ، ترموكوپلهاي روي لوله ها و ديوارهاي محفظه احتراق نصب مي نمايند و اندازه گيري مرتب حرارت ترموكوپلهاي مزبور راهنماي بسيار موثري براي جلوگيري از افزايش خارج از حد متعارف حرارت لوله ها مي باشد.
· كوران هوا
وزن ستون گازهاي سوخته داغ كه از دودكش كوره بالا مي رود از وزن هواي سرد خارج دودكش كمتر است و به همين دليل فشار داخل محفظه كوره از فشار جو كمتر مي باشد و هواي سرد خارج كوره بعلت اين اختلاف فشار داخل كوره مكيده شده و كوران هوا يا (Draft ) ايجاد مي نمايد و بدينوسيله هواي مورد احتياج سوخت كوره تامين مي گردد . بنابراين كوران هوا در هر نقطه محفظه احتراق يا دودكش متناسب با اختلاف فشار همان نقطه كوره با خارج آن ميباشد.
اين اختلاف فشار يا كوران هوا كه حداكثر از چند اينچ آب تجاوز نمي كند بوسيله دستگاههاي كوران سنج (Draft Gauges) اندازه گيري مي شود . بطور مثال كوران يك اينچ آب معادل 36./. پوند بر اينچ مربع اختلاف فشار داخل وخارج كوره مي باشد.
دستگاههاي كوران سنج طوري ساخته شده اند كه فشار جو روي مقياس آنها صفر نشان داده شده و اختلاف فشار مثبت يا منفي در طرفين صفر مدرج شده كه معمولا فشار مثبت با علامت (+) و فشار منفي با علامت (-) مشخص گرديده است . بنابر اين كوران مثبت نشان مي دهد كه فشار داخل كوره از فشار جو بيشتر مي باشد . كوران داخل يك كوره تحت تاثير وزش باد قرار مي گيرد . وزش شديد باد در صورتيكه جهت آن بطرف دريچه هاي تنظيم هواي مشعلها باشد باعث افزايش اختلاف فشار خارج و داخل كوره شده و به عبارت ديگر كوران هوا در كوره تشديد مي گردد . در حاليكه اگر جهت وزش باد بلعكس باشد كوران هوا در كوره تقليل مي يابد .
هنگاميكه شرايط احتراق در يك كوره بطور صحيح تنظيم شود ، دريچه هاي تنظيم هوا همانقدر باز خواهد بود كه هواي مورد نياز مشعلها را تامين نمايد. وضعيت اين دريچه ها و صفحه دود بند دودكشها بايد طوري متعادل گردند كه كوراني در حدود 05 /0 اينچ آب زير سقف كوره ايجاد نمايد . در اين حالت مقدار كمي هوا از اطراف سقف كوره بدرون آن جريان يافته و سقف را خنك نگاه مي دارد . حال اگر بخواهيم هواي بيشتري به كوره باز كنيم لازمست دريچه هاي تنظيم هوا و صفحه دودبند را هر دو بمقدار كم بگشاييم و بلعكس براي كم كردن هوا بايد وضعيت دريچه هاي تنظيم هوا و صفحه دود بند را به يك ميزان تغيير دهيم . اگر نتوانيم دريچه هاي مزبور را در شرايط متعادلي نگاهداريم ممكن است فشاري زياد از حد به سقف كوره وارد شود . اين شرايط كه با بيرون زدن دود آبي رنگ از اطراف سقف كوره مي توان آنرا تشخيص داد موجب صدمه ديدن اسكلت فلزي سقف و خوردگي آن مي شود . ( شكل شماره 2 )
در كوره هايي كه از نفت سياه براي سوخت استفاده مي شود خاكستر و دوده روي جداره خارجي لوله هاي اطاق دود ( Convection Section ) رسوب كرده مقاومتي در مقابل كوران هوا ايجاد مي نمايد . در اينگونه مواقع بايد صفحه دودبند را كمي بيشتر باز كرد تا گرفتگي مجراي گاز هاي سوخته تا حدي جبران گردد.
هنگام بازرسي شعله ها و لوله هاي كوره از دريچه هاي بازرسي بايد از نقاب صورت استفاده كنيم . زيرا اغلب ممكن است فشار داخلي كوره مثبت باشد و به محض باز كردن دريچه بازرسي گاز داغ بيرون زده و باعث سوختگي شديد صورت گردد . اين خطر بخصوص در دريچه هاي زير سقف كوره بيشتر وجود دارد.
شکل شماره 2
در اغلب كوره ها علاوه بر كوران طبيعي ، از دمنده هاي هوا براي وارد كردن هوا به محفظه احتراق و يا بيرون راندن گاز هاي سوخته استفاده مي شود Draft Fans ) Forced and Induced ) . گاهي اوقات پره هاي دمنده هاي هوا در صورتيكه در مجاورت فضاي مرطوب ، مانند برج خنك كننده آب قرار گيرند ، در فصل يخبندان ، از يخ پوشيده مي شوند . در اينحالت به هيچ وجه براي آب كردن يخ پره ها در حال كار اقدامي نبايد كرد زيرا آب شدن يخها تعادل پره ها را بهم زده و باعث شكستن و معيوب شدن دمنده هوا مي گردد.
· انفجار در كوره ها
حال كه به چگونگي كار كوره ها پي برده ايم بهتر است در باره خطر انفجار در كوره ها بحث كنيم . مي دانيم كه انفجار نتيجه سوختن ناگهاني و شديد مقدار زيادي ماده سوخت است . بوجود آمدن مخلوط قابل انفجار در كوره ناشي از خاموش شدن ناگهاني مشعلها ، كافي نبودن بخار مه پاش (Atomizing Steam) و نشت شير فلكه هاي سوخت مشعلهاي خاموش مي باشد . احتراق اين مخلوط بوسيله شعله ، يا برخورد آن با آجر هاي داغ كوره موجب انفجار مي گردد و از آنجا كه حجم بسيار زيادي از گازهاي سوخته ناشي از انفجار در زمان بسيار كوتاهي توليد مي شود و فرصت سرد شدن گازها و انقباض حجم آنها وجود ندارد و اين مقدار گاز بيش از ظرفيت و تحمل كوره مي باشد ، لذا اغلب به بدنه كوره صدماتي وارد مي شود . شدت صدمات درمواقعي كه كوره كاملا سرد است بيشتر مي باشد ، زيرا وزن ستون هواي سرد در دودكش كوره مانند سدي در مقابل خروج گازهاي سوخته مقاومت مي كند.
در صفحات بعدي اين بخش روشهاي نا ايمني را كه موجب انفجار در كوره ها مي گردد مورد بحث قرار خواهيم داد.
· سيستم سوخت كوره ها
الف :
شبكه گاز سوخت : هنگاميكه يك واحد پالايش بسته مي شود بايد بلافاصله جريان گاز به دستگاه قطع گردد . صفحات مسدود كننده روي لوله هاي مزبور نصب گردد . اغلب براي رعايت احتياط ، مشعلهاي كوره ها را پياده مي كنند . بمنظور تامين ايمني بيشتر لازمست هميشه شيرهاي گاز و نفت مشعلها عاري از نشت بوده و بطور مرتب گريس كاري و سرويس شوند ، بخصوص در مواردي كه از شير هاي سماوري ( Cocks ) در سيستم استفاده ميشود .
در مورد برقرا كردن مجدد جريان گاز به سيستم سوخت كوره ها و بالا بردن فشار گاز سيستم مزبور بايد طبق روشي كه در فصل بكار انداختن دستگاهها ذكر گرديده و همچنين با توجه به دستورالعملهايي كه از طرف سرپرست دستگاه صادر مي شود عمل كرد .
ب : جمع شدن مايع در لوله هاي گاز سوخت : هميشه بايد هشيار باشيم كه مايعات نفتي بدون آنكه بصورت گرد در آيند وارد محفظه احتراق نشوند زيرا سوختن مايعات نفتي در اين حالت دود زيادي توليد مي كند و بنظر خواهد آمد كه لوله هاي كوره تركيده است . در عين حال سوختن مقدار زيادي مايعات نفتي باعث افزايش سريع حرارت مي گردد و كنترل حرارت كوره از دست مي رود .
در صورتيكه مقدار مايعات در لوله هاي گاز كم باشد مي توان ، با كم كردن از شيرهاي مشعلها ، سوختن مايعات را تحت كنترل در آورد ولي اگر مقدار زيادي نفت روي كف كوره و يا از اطراف مشعلها بخارج بريزد خطر آتش سوزي و انفجار بسيار جدي خواهد بود .
معمولا براي جلوگيري از ورود مايع به مشعلهاي گاز سوز ، ظروف آبگير ( Knockout Drums ) در سر راه ورودي گاز سوخت تعبيه مي نمايند واين ظروف با چراغ و آژير اعلام كننده مجهزند كه بدان وسيله مي توان بوجود بالا بودن سطح مايع در ظروف مزبور پي برد . ولي در صورتيكه مقدار مايع ورودي به ظروف مزبور بيش از توانائي ميزان تخليه اين ظروف باشد ، سطح مايع در ظروف بسرعت بالا رفته و مايع وارد سيستم گاز سوخت مي گردد . در اين شرايط بهتر است واحد پالايش بکلي بسته شود و پس از تخليه كامل مايع از سيستم گاز، دستگاه مجددا بكار افتد .
بخار آب در سيستم گاز نيز در فصل يخبندان مي تواند اختلالاتي ايجاد نمايد و رطوبت گاز و مواد سنگين آن بتدريج در جداره داخلي لوله هاي گاز منجمد شده و لايه اي از يخ يا شبنم ايجادكند كه باعث محدوديت در جريان گاز مي گردد . مثلا در يك مورد اتفاق افتاده است كه لوله 20 انيچي گاز سوخت يك پالايشگاه در حرارت محيطي صفر فارنهايت به كلي يخ بسته و جريان گاز سوخت قطع گرديده است .
البته پيشگيري از اينگونه اشكالات مشكل نيست و با نصب لوله هاي گرم كننده بخار و عايق بندي لوله هاي حامل گاز اين اشكال برطرف مي شود ولي بايد هميشه توجه داشت كه مايعات محتوي سيستم از پايين ترين نقاط آن و زير آبها تخليه گردد و در نقاطي كه اشكال جمع شدن مايع هميشه وجود دارد . تله هاي آبگير ( Liquid Traps ) تعبيه گردد .
· خطر آب در نفت كوره
وجود آب در نفت سوخت كوره مي تواند اختلال شديدي در شرايط كاريك واحد ايجاد نمايد و حتي باعث انفجار گردد . معمولا تخليه آب از يك مخزن نفت كوره بعلت نزديك بودن وزن مخصوص آب با نفت سنگين به آساني صورت نمي گيرد و اغلب آب در لايه هاي نفت كوره درمخزن جمع مي شود .
آب معمولا به دو صورت وارد مخزن نفت كوره مي شود يكي در صورتيكه سقف مخزن سوراخ شده و يا دريچه سقف مخزن باز مانده باشد و آب باران از اين راه وارد مخزن گردد. ديگر آنكه لوله بخار گرم كننده مخزن سوراخ شود و مقداري آب مقطر و بخار وارد نفت گردد . بهمين دليل بايد در مورد مخازن نفت كوره نكات زير هميشه مورد توجه قرار گيرد :
1 – وضع مكانيكي سقف مخازن و لوله هاي بخار گرم كننده بايد هميشه مورد اطمينان باشد و تعميرات پيشگيرانه بايد بموقع صورت گيرد .
2- حرارت مخزن بايد از 200 در جه فارنهايت كمتر باشد تا در صورتيكه آب وارد مخزن شود خطر بجوش آمدن آب و توليد كف و در نتيجه سررفتن مخزن از بين برود . ( به قسمت خطرات آب در دستگاههاي پالايش مراجعه شود ).
3- نبايد اجازه داد كه ارتفاع نفت در مخزن از سطح لوله هاي بخار گرم كننده كف مخزن پائين تر رود زيرا هم تلمبه اي كه نفت را از مخزن تلمبه مي كند به اصطلاح هوا گرفته و در نتيجه خالي گشتن ، صدمه خواهد ديد و هم لوله هاي بخار گرم كننده مخزن كه ممكن است پوششي از سولفور آهن روي آنها را گرفته باشد در معرض هوا قرار گرفته و احتمالا مشتعل گردد .
ضمنا شرايط فشار و حرارت در تلمبه نفت كوره ممكن است به نحوي باشد كه با ورود مقداري آب به لوله مكش تلمبه فورا تبخير شده و باعث هوا گرفتن تلمبه و قطع جريان نفت كوره به مشعلها گردد كه درنتيجه منجر به خاموش شدن كوره و بهم خوردن شرايط كار دستگاه خواهد گرديد . ولي آنچه كه بيش از همه حائز اهميت است خطر انفجار در كوره مي باشد زيرا پس ا ز خاموش شدن مشعلها ممكن است جريان نفت كوره به مشعلها به مقدار كم همچنان ادامه يابد و در محفظه احتراق كوره جمع گردد و شرايط انفجار بوجود آورد . البته در كوره هايي كه مجهز به مشعل هاي مركب گاز و نفت مي باشند اين خطر كمتر بوجود مي آيد زيرا در صورت قطع جريان نفت كوره ، مشعلهاي گاز همچنان روشن بوده و طبعا مانع ازتراكم نفت در محفظه احتراق مي گردند .
· سوزاندن گازهاي زائد
در اكثر پالايشگاهها ، مقداري گاز و بخارات زائد قابل احتراق و سمي توليد مي شود . اين بخارات و گازها را طبعا نمي توان در هواي آزاد رها كرد زيرا باعث آلودگي هوا شده و خطر انفجار نيز توليد مي نمايد . بهترين راه دفع اين بخارات سوزاندن آنها در محفظه احتراق كوره هاست . ولي فرستادن اين بخارات بوسيله لوله مستقيما به مشعلهاي كوره ، و بدون استفاده از وسايل ايمني ، خطر انفجار ايجاد مي كند و براي اين منظور بايد سيستم قابل اعتمادي تعبيه گردد .
شكل شماره 3 سيستم سوزاندن گازهاي زائد را بطور شماتيك نشان مي دهد . سوزاندن گازهاي هيدروژن سولفوره ( H2S) دركوره ها ي پالايشگاه با استفاده از اين سيستم بدون اشكال خواهد بود . سيستم مزبور شامل قسمتهاي زير مي باشد :
شکل شماره 3
1- يك مخزن سيفون آب يا وسيله مشابهي كه مانع از انتقال شعله در داخل لوله گاز گردد . اين وسيله را شعله شكن يا ( Flame arrestor ) مي نامند .
2- يك مخزن آبگير ( Knockout drum ) كه مجهز به چراغ و آژير خطر براي نشان دادن بالا بودن سطح مايع در مخزن باشد .
3 – مشعلهاي گاز سوز مخصوص كه گازهاي زائد فقط در آن مشعلها سوزانده شود .
4 – يك سيستم جداگانه پيلوت براي گازهاي زائد .
· مشعلهاي كوره
انواع مختلفي از مشعلهاي گازسوز ، نفت سوز ويا مشعلهاي مركب گاز و نفت ( Combination burners) در كوره ها مورد استفاده قرا رمي گيرد . يك مشعل خوب و مناسب مشعلي است كه بتواند نفت سوخت را با مقدار كافي هوا مخلوط كرده و عمل احتراق را بطور كامل انجام دهد و ضمنا شعله آن فرمي يكنواخت داشته باشد .
بطور كلي مشعلهاي گاز سوز بر دو نوعند :
(1) مشعلهايي كه قبلا گاز را با هوا مخلوط كرده و مي سوزانند .
(2) مشعل هايي كه درآنها گاز در مدخل محفظه احتراق با هوا مخلوط شده و مي سوزد .
1- مشعلهاي گاز سوز با سيستم مخلوط كننده با هوا :
وجود شعله بلند و زرد رنگ نشانه ناقص بودن اختلاط گاز و هوا است . رنگ زرد شعله ناشي از سوختن مولكولهاي كربن است كه قبل از سوختن مي شكند . لذا براي آنكه عمل اختلاط گاز وهوا بخوبي صورت گيرد و مشعل با شعله كوتاه بسوزد از مشعلهاي مخلوط كننده گاز و هوا استفاده مي شود . ( شكل شماره 4)
شکل شماره 4
دراين نوع مشعلها ، گاز تحت فشار از سوراخهاي ريزي عبور كرده و بصورت جت وارد لوله مخلوط كننده مي شود و ضمن ورود به لوله مزبور مانند جتهاي بخار توليد خلاء كرده و هواي اوليه را ( Primary air ) به درون لوله ميكشاند. عمل اختلاط گاز وهوا در لوله مزبور صورت گرفته و مخلوط قابل احتراق از سوارخهاي سر مشعل (Burner tip ) خارج ميشود . درهمين موقع هواي ثانوي ( Secondary air ) به مخلوط فوق اضافه شده و مخلوط كامل گاز و هوا با شعله آبي رنگ مي سوزد .
در بعضي از موارد ، شعله ممكن است پس زده و عمل پيش سوزي ( Flash back ) در لوله مخلوط كننده صورت گيرد دراينصورت چنانچه شرايط مزبور ادامه يابد مشعل صدمه خواهد ديد . در اينگونه موارد بايد مشعل را خاموش كرده و اجازه داد خنك شود و دوباره آنرا در سرويس گذاشت و براي جلوگيري از پس زدن شعله لازمست از مقدار هواي اوليه مشعل كاست تا درصد حجمي گاز نسبت به هوا زياد شده و مخلوط گاز وهوا از حداكثر درصد قابليت اشتعال (Upper explosive limit ) بالاتر رود كه در اينصورت مخلوط مزبور قابل احتراق در لوله نخواهد بود . يا آنكه بايد مقدار جريان گاز را زيادتر كرد تا سرعت خروج گاز از سر مشعل از سرعت پس زدن شعله بيشتر شده و مانع از برگشتن شعله گردد .
گاهي اوقات كم شدن فشار گاز سوخت باعث پس زياد شعله ها مي شود كه دراينصورت با تنظيم فشار شرايط عادي بدست خواهد آمد ولي در اينگونه حالات بايد توجه داشت كه مشعلها بكلي خاموش نشوند و اگر مشعلي خاموش شد بايد بدون درنگ شيرگاز آن مشعل بسته شود .
چنانچه كم شدن فشار گاز براي مدتي ادامه يابد بهتر است تعدادي از مشعلها را از سرويس خارج كرد تا ساير مشعلها با فشار بيشتري بكار خود ادامه دهند .
بعضي اوقات پس زدن شعله ناشي از وجود يك گرفتگي در مجراي مشعل مي باشد كه در اينصورت بايد در اولين فرصت مشعل مزبور تميز گردد . در مواردي ديگر ناموزون سوختن و پس زدن شعله ها بعلت متغير بودن تركيب گاز سوخت ميباشد . براي مثال چنانچه گاز هيدروژن كه قابليت احتراق آن با هوا از 4% الي 75%حجمي تغيير مي كند ، با گاز سوخت مخلوط شود امكان پس زدن شعله به وجود خواهد آمد زيرا شعله در اتمسفر هيدروژن سريع تر حركت مي كند تا در اتمسفر گاز پالايشگاه يا گاز طبيعي ، لذا در مواردي كه گاز هيدروژن بمقدار زياد با گاز سوخت مخلوط مي شود بايد از مشعلهايي كه داراي لوله مخلوط كننده مخصوصي مي باشند استفاده كرد .
2 – مشعلهاي گاز سوز بدون سيستم مخلوط كننده :
در اين مشعلها كليه هواي مورد نياز سوخت از سر مشعل به بعد با گاز سوخت مخلوط مي شود . عمل احتراق در سر مشعل و با استفاده از هواي اوليه شروع مي شود و آجر هاي داغ اطراف تنوره مشعل ( Burner block ) با تشعشع حرارتي خود به عمل احتراق كمك مي كنند . هواي ثانوي احتراق كمي دورتر از تنوره مشعل با گاز سوخت مخلوط مي شود.
شكل شماره 5 ساختمان داخلي يك مشعل بدون سيستم مخلوط كننده را نشان مي دهد . كانال هواي ورودي مشعلها بطوريكه در شكل مزبور ديده مي شود از جسم عايق صدا آستر كشي شده تا صداي شديد احتراق را تخفيف دهد . دريچه هاي هواي اوليه و ثانويه طوري تعبيه گرديده اند كه اثر نامساعد وزش باد را در توزيع حرارتي محفظه احتراق به حداقل برسانند . ضمنا با تنظيم دريچه هواي ثانوي مي توان جهت شعله ها را به بالا يا به پائين تغييرداد.
شکل شماره 5
3 – مشعلهاي نفت سوز با سيستم مه پاش :
شكل شماره 6 يك مشعل نفت سوز را نشان مي دهد . نفت در ابتدا از لوله وسطي وارد گلوگاه مشعل شده و با بخار فشار زياد به دمه تبديل گشته و از سوارخهاي ريز سر مشعل خارج مي شود . سر مشعلها طوري ساخته ميشوند كه روند شعله يا شكل ظاهري آن متناسب با طرح محفظه احتراق باشد . ذرات نفت پس از خروج از سر مشعل تبخير و با هوا مخلوط شده و مي سوزد و حرارت حاصله از احتراق اوليه بقيه سوخت را تبخير كرده و مي سوزاند . يك شعله دود دار نشانه تبخير ناقص نفت سوخت و يا كمبود اكسيژن مي باشد و از سه حال خارج نيست :
شکل شماره 6
1 – مقدار نفت سوخت بيش از حد لزوم است .
2- دريچه هاي تنظيم هوا به حد كافي باز نيست .
3- كوران هوا كافي نيست .
در صورتيكه شعله مشعل با جرقه هايي همراه باشد نشان مي دهد كه عمل مه پاشي ( atomization ) بخوبي صورت نمي گيرد و ممكنست بعلت كم بودن مقدار بخار مه پاش و يا وجود گرفتگي در مجراي بخار يا گلوگاه ( throat ) مشعل باشد . بنابراين براي حصول اطمينان از خوب كاركردن مشعلها بايد مرتب آنها را بازرسي و تميز كرد . اين عمل با بستن شير ورودي نفت و باز كردن كامل شير بخار انجام مي شود . چنانچه پس از بخار زدن هنوز شعله ها فرم صحيحي بخود نگرفتند ، مشعل را بايد پياده كرده و بطور كامل تعمير كرد .
گاهي اتفاق مي افتد كه مشعلي بطور متوالي خاموش و روشن مي شود . در اينصورت احتمال دارد كه شير ميان بر ( Bypass ) بخار نشتي داشته باشد و مانع از جريان يكنواخت نفت كوره شود . ضمنا در صورتيكه بخار خشك نباشد در سوراخهاي سر مشعل ايجاد زغال مي كند كه در اينصورت بايد بوسيله مته سوراخها را تميز كرد.
4 – مشعلهاي مركب نفت و گاز :
اين مشعلها در آن واحد مي توانند دو نوع سوخت گاز و مايع بسوزانند . اصول ساختماني اين مشعلها در شكل شماره 7 نشان داده شده است . در اين نوع مشعلها هنگاميكه شعله نفت مي سوزد بايد سر مشعل حدود يك اينچ از صفحه شعله پاش ( Spider ) جلوتر باشد . ولي چنانچه شعله نفت خاموش باشد بايد مشعل نفت سوز را كمي بيرون كشيد كه سر مشعل در ميان شعله گاز قرار نگيرد. در غير اينصورت سر مشعل خواهد سوخت ، در حاليكه اين مشعلها مي توانند بطور متناوب گاز يا نفت بسوزانند ولي ارجح اينست كه هميشه مقداري گاز و نفت را با هم سوزاند زيرا نفت كوره سنگين با وجود شعله گاز بهتر مي سوزد و ضمنا شعله گاز به منزله يك پيلوت از خاموش شدن شعله نفت جلوگيري مي نمايد.
شکل شماره 7
5- تنظيم خود كار مشعلها :
كنترل و تنظيم حرارت خروجي اكثر كوره ها بطور خود كار و با تنظيم شرايط كار مشعلها انجام مي شود . معمولا سيستم تنظيم خودكار مشعلها به نحو زير عمل ميكند :
الف : ترموكوپل يا دماسنج روي لوله خروجي كوره حرارت نفت خروجي كوره را اندازه گيري و به دستگاه كنترل خودكار حرارت (Temperature Recorder Controller ) منتقل مي نمايد .
ب : دستگاه كنترل حرارت TRC بر اساس حرارت تنظيم شده بروي آن به دستگاه كنترل خودكار جريان سوخت (Flow Indicator Controlle ) فرمان ميدهد ، جريان سوخت به كوره را كم يا زياد كند .
ج : دستگاه كنترل جريان سوخت (FIC ) به نوبه خود به شير كنترل جريان سوخت فرمان ميدهد تا كمي باز يا بسته شود.
در موقع روشن كردن كوره ابتدا بايد سيستم كنترل خودكار مشعلها را از سرويس خارج كرد و تنظيم جريان سوخت را بطور دستي انجام داد و حرارت خروجي كوره را بتدريج بالا برد تا به حدي برسد كه در شعاع عمل ( Range ) دستگاه كنترل حرارت TRC قرار گيرد . دراين موقع بايد دستگاه كنترل حرارت و سپس كنترل خودكار جريان سوخت را بكار انداخت و بالا بردن حرارت خروجي كوره را بطور خودكار و بوسيله دستگاه كنترل حرارت انجام داد.
بالا بردن حرارت خروجي كوره به مقدار صحيح و در فاصله زماني لازم از لحاظ پيشگيري از توليد زغال در لوله ها و يا ايجاد نشت در مفصل لوله ها ( Roll leak ) بسيار حائز اهميت است . اكثر اوقات بعلت بالابردن سريع و ناگهاني درجه حرارت كه ناشي از تغييرات سريع و ناموزون در حرارت خروجي كوره است و يا بعلت باز كردن در پوش هاي سر لوله ها ( Header box doors ) و سرد شدن لوله ها ، نشت در مفاصل لوله ها ايجاد مي شود كه مي توان با علائم زير بوجود آن پي برد :
1- زبانه كشيدن شعله از درپوشهاي سر لوله ها به خارج و يا بداخل محفظه احتراق . در هر دو حال آتش يا از خارج كوره ويا از دريچه بارزسي قابل رويت مي باشد . اين آتش با استفاده از بخار خفه كننده (Snuffing Steam) كه معمولا داخل درپوشهاي لوله ها تعبيه گرديده به آساني خاموش مي گردد .
2 – بيرون زدن دود زياد از دود كش در موقعيكه يك افزايش سريع و ناگهاني در حرارت خروجي كوره ايجاد گرديد نشانه اي از نشت لوله ها در اطاق دود ( Convection Section ) مي باشد .
3 – وجود هيدروكربن در گازهاي سوخته نشان مي دهد كه مقداري بخارات نفتي از نشت لوله ها بداخل كوره مكيده شده است .
اغلب اوقات نشت مفصلهاي سرلوله ها ممكن است منجر به بسته شدن دستگاه گردد. نشت نفت سنگين از لوله ها معمولا پس از مدت كوتاهي بعلت زغال گرفتن لاي درز مفصلها متوقف مي شود ولي نشت نفت سبك اكثرا به بستن دستگاه منجر مي گردد . بهر حال در صورت مشاهده دود در اطراف در پوشهاي سرلوله ها هرگز اقدام به باز كردن در پوشها نكنيد زيرا ممكن است بخارات زير در پوشها به محض تماس با هوا مشتعل گردد.
در مواردي كه كنترل نفت سوخت كوره بطور دستي انجام مي شود حتما بايستي جريان گاز سوخت بوسيله دستگاه كنترل حرارت TRC تنظيم گردد . بعبارت ديگر بايد حداقل يكي از دو كنترل گاز يا نفت در سرويس باشد.
البته مقدار گاز سوخت در پالايشگاه بسيار متغير است و با تعبيه سيستم هاي مختلف كنترل فشار سعي مي شود كه شرايط گاز سوخت حتي المقدور يكنواخت بوده و گاز اضافي براي سوخت به ديگهاي بخار فرستاده شود . اين روش در پالايشگاه تهران نيز بكار برده مي شود ولي در اغلب موارد تنظيم گاز سوخت كوره ها نيز ضرورت پيدا مي كند و در اينصورت لازم است كه مقدار نفت سوخت به مشعلها نيز تغيير داده شود . تنظيم مقدار نفت سوخت اولا بايد به تدريج و به آهستگي صورت گيرد بنحوي كه دستگاه كنترل حرارت TRC بتواند درشعاع عمل خود كار كند . ثانيا كليه مشعلها بايد بيك ميزان تغيير يابند تا حرارت در كليه قسمتهاي محفظه احتراق يكنواخت باشد.
امروزه سيستم هاي كنترل سوخت كوره ها با آژير هايي كه افت ناگهاني فشار و جريان گاز يا نفت سوخت را اعلام مي كنند مجهز مي باشند و اين آژير ها طوري عمل مي كنند كه جريان گاز يا نفت به مشعلها بطور خودكار بسته مي شود تا از خطر پس زدن شعله ويا خاموش شدن كامل مجدد شيرهاي كنترل سوخت و فرستادن مقداري نفت يا گاز به كوره داغ جلوگيري شود ، شيرهاي كنترل مزبور داراي ضامني هستند كه بعد از بسته شدن ديگر بطور خود كار باز نمي شوند و بايد ضامن آنها را دستي آزاد كرد .
· روشن و خاموش كردن كوره
بطور كلي روشن كردن يك كوره يا ديگ بخار خطرات ذاتي بهمراه دارد زيرا از سه عامل ايجاد حريق در مثلث آتش دو عامل آن يعني جرقه و اكسيژن درموقع روشن كردن مشعلها وجود دارد . حال چنانچه عامل سوم يعني سوخت بمقدار لازم بطور اتفاقي وارد محيط عمل گردد ، انفجاري بوجود خواهد آمد . همچنين تراكم مقداري نفت سوخت يا گاز دركوره و ديگ بخار در موقع شروع مي تواند بانفجاري شديد منجر گردد.
بنابر اين عاقلانه ترين و ايمن ترين روش بكار انداختن يك كوره اين است كه هميشه فرض كنيم كه گاز در محفظه احتراق كوره وجود دارد و لازمست قبل از روشن كردن يك مشعل تدابيري براي تهويه كوره وبيرون راندن گازها به كار بنديم . روشهايي كه در ادامه شرح داده شده حاصل سالهاي متمادي مطالعه و كسب تجارب از حوادث تلخ پالايشگاههاي مختلف مي باشد ، لذا رعايت كليه اين نكات كه جنبه مقررات ايمني دارد براي كاركنان مراقب دستگاهها الزام آور مي باشد:
الف : آماده كردن كوره :
قبل از روشن كردن يك كوره بايد اقدامات زير بعمل آيد .
1- محفظه احتراق را از دريچه هاي كوره بازرسي نماييد و مطمئن شويد كه اجسام قابل احتراق مانند تخته ، كاغذ و يا نفت سنگين در كف كوره بجاي نمانده است . در مورد كوره هايي كه روي كف زمين قرار دارند احتمال نفوذ نفت يا گاز از كف زمين بداخل محفظه احتراق وجود دارد و اين بازرسي اوليه براي كشف اين شرايط خطرناك حائز اهميت است .
2 – كليه در يچه هاي باز و همچنين در پوشهاي سر لوله ها بايد بسته شوند و هوا فقط از راه دريچه هاي تنظيم هوا وارد كوره شود .
3- سيستم كنترل و شيرهاي سوخت را مجددا بازرسي نماييد ، كليه شيرهاي معيوب ميبايستي در مدت بسته بودن كوره تحت تعمير و آزمايش قرار گرفته باشند و در آخرين فرصت نيز بايد شيرهاي سماوري را گريس كاري و روان نمود .
4 – اطمينان حاصل كنيد كه كليه شيرهاي ورود سوخت به مشعلها محكم بسته شده باشند . همانطوريكه قبلا گفته شد وجود يك نشت در گاز يا نفت ممكن است باعث انفجار گردد .در اينجا ذكر حادثه زير مناسبت دارد .
در يك پالايشگاه در موقع بكار انداختن يك ديگ بخار ابتدا دو مشعل را روشن كردند و بعدا كارمند مراقب دستگاه يكي از مشعلها را خاموش كرد بدون آنكه مقدار كوران هوا را نيز متناسبا كم نمايد . در نتيجه كوران زياد، مشعل ديگر نيز خاموش شد و كارمند مزبور بلافاصله شير اصلي گاز سوخت به كوره را بست ولي فراموش كرد كه شير ورودي گاز به مشعل را نيز به بندد . سپس محفظه احتراق را با بخار بطور كامل تهويه و شير اصلي گاز را مجددا باز كرد . بديهي است كه جريان گاز ، بعلت باز بودن شير ورود گاز به مشعل ، به محفظه احتراق راه يافت و در آنجا متراكم گرديد و به محض نزديك كردن شعله دستي براي روشن كردن مشعل انفجار مهيبي صورت گرفت .
5- كوران سنج كوره را روي صفر تنظيم كرده و ارتباط آنرا با كوره برقرار كنيد .
6 – اطمينان حاصل نمائيد كه كليه دريچه هاي تنظيم هوا و صفحه دود بند كاملا باز باشند زيرا براي تهويه كوره هوا بمقدار زياد مورد لزوم است . ديگهاي بخار يا كوره هايي را كه با دمنده هاي هوا از نوع القايي ( Induced draft )يا فشاري ( Forced draft ) مجهز مي باشند نبايد بدون بكار انداختن دمنده ها روشن كرد . در يك پالايشگاه كه اين نكته رعايت نشد و ديگ بخار با كوران طبيعي روشن شده است انفجار بسيار شديدي صورت گرفته است.
7 – در اولين فرصت بايد دمنده هاي هوا را بكار انداخت و هواي كافي به محفظه احتراق رسانيد . دمنده هاي هوا بايد با سرعت لازم و بمدت زمان كافي كار كنند تا كوره كاملا تهويه گردد.
8 – صفحات مسدود كننده Blinds را از لوله گاز برداريد و اگر شبكه گاز قبلا براي تعمير بازشده لازمست كه كليه لوله ها با بخار تهويه گردد ولي نبايد اجازه داد كه محتويات لوله ها بطرف محفظه احتراق تخليه شود .
9 – از مخزن آبگير سيستم گاز سوخت بازرسي كرده و در صورتيكه مايع در آب نماي آن مشاهده شود شير زير آب را كمي باز كنيد تا مايع تخليه شود. قبلا راجع به اهميت اين موضوع صحبت شده و در اينجا از تكرار آن خودداري مي شود .
10 – بخار تهويه را به محفظه احتراق باز كنيد . گرم شدن هواي درون محفظه باعث تشديد كوران طبيعي شده وعمل تهويه سريعتر انجام مي گيرد . ضمنا شير هاي بخار به مشعل ها را نيز باز كنيد و آنقدر ادامه دهيد تا آزمايش گاز در محفظه احتراق عدم وجود گاز را نشان دهد .
11- جريان نفت كوره را در سيستم سوخت مايع برقرار كرده و حرارت آنرا بميزان مورد لزوم افزايش دهيد. دريچه هاي هواي مشعلها را طوري تنظيم نماييد كه كوران شديد باعث خاموش شدن مشعلها نشود .
12 – در موقع روشن كردن مشعلها بايد از تجمع و يا توقف افراد در اطراف و نزديكي كوره جلوگيري نموده و بخصوص توجه داشته باشيد كه بدون نقاب صورت يا عينك نبايد اقدام به روشن كردن مشعلها بنماييد.
ب: روشن كردن مشعلهاي گازسوز
در اينجا لازمست به مقررات كلي ايمني در مورد روشن كردن مشعلهاي گاز سوز توجه كنيم .اين مقررات در مورد روشن كردن پيلوتها و همچنين روشن كردن قسمت گاز سوز مشعل هاي مركب نفت و گاز كه بايد ابتدا با گاز روشن شوند، نيز صادق مي باشد :
1 – ابتدا كوره را طبق روشي كه تحت عنوان آماده كردن كوره تشريح گرديده آماده نمائيد .
2- جريان بخار را به مشعل مركب نفت و گاز به بنديد و قسمت نفت سوز مشعل را كمي عقب بكشيد و در صورتيكه مشعلها از نوع ساده هستند بايد قبل از بستن بخارمطمئن شويد كه محفظه احتراق گرم شده و كوران كافي ايجاد گرديده است .
3 – اگر قسمت نفت سوز مشعل مركب قابل بيرون كشيدن نيست بايد جريان بخار را به مشعل باز نگاهداريد تا آنرا خنك نگاهدارد .
4 – شير اصلي گاز سوخت را باز كنيد . در اينموقع حداكثر فشار گاز در پشت شير كنترل گاز سوخت FIC برقرار مي شود . مخزن آبگير را بازرسي كنيد و اگر مايع در آن وجود دارد آنرا تخليه كنيد .
5 – كوران سنج را بازرسي كنيد تا از وجود كوران به مقدار كافي اطمينان حاصل نماييد .
6 – در يچه هواي اوليه ( Primary air ) را قبل از روشن كردن مشعل به بنديد تا از امكان پس زدن شعله جلوگيري نمايد.
7 – از يك ميله بطول تقريبي يك متر كه حدود 20 سانتيمتر سر آنرا با طناب نسوز پيچيده باشند يك شعله دستي تهيه كنيد ( Torch ) . قطر طناب پيچ نبايد از 3 الي 4 سانتيمتر تجاوز نمايد تا بتوان آنرا از دريچه هوا وارد تنوره مشعل كرد. البته اين نوع آتش روشن كردن فقط در مورد كوره هايي كه با كوران منفي كار مي كنند صادق بوده و براي روشن كردن كوره هايي كه كوران مثبت دارند بطريق ديگري كه شرح آن بعدا خواهد آمد بايد عمل كرد.
8 – توجه داشته باشيد كه وزش شديد باد كوران هوا را در مشعلهايي كه در بالاي باد قرار گرفته اند زياد مي كند و بهتر است كه اين مشعلها اول روشن شوند . بعداز آنكه شعله دستي را روشن كرديد در يكطرف مشعل ايستاده و شعله دستي را به دريچه هوا نزديك كنيد . اگر كوران كافي در كوره وجود داشته باشد ، شعله بطرف محفظه احتراق كشيده مي شود و اين آزمايش خوبي براي دانستن وضع كوران است . ضمنا اگر در محفظه احتراق گاز وجود داشته باشد با نزديك شدن شعله دستي محترق شده و آتش از دريچه هوا پس مي زند و در اين صورت اگر كسي مقابل مشعل ايستاده باشد ممكن است بشدت مصدوم گردد.
9 – در صورت لزوم مقدار بخار ساير مشعلها را كم كنيد تا در محفظه احتراق ديد كافي براي بازرسي مشعلهايي كه تازه مي خواهيد روشن كنيد داشته باشيد . شير كنترل گاز را بطور دستي كمي باز كنيد و با روشن كردن مشعلهاي گاز شير كنترل را به همان نسبت بيشتر باز كنيد تا فشار كافي براي روشن نگاهداشتن شعله هاي گاز داشته باشيد .
10 – در حاليكه در يكطرف مشعل ايستاده ايد ، شعله دستي را از دريچه هوا وارد تنوره مشعل نماييد و شير ورود گاز به مشعل را به آهستگي باز كنيد .
اگر پس از چند ثانيه مشعل روشن نشد احتمال دارد كه هنوز گاز به مشعل نرسيده باشد يا اينكه كوران هوا خيلي زياد است و يا شعله دستي در وضع صحيحي قرار نگرفته است. بهر حال اگر مشعل روشن نشد بايدعمل تهويه محفظه احتراق را مجددا تكرار كرد . ( شكل 8 )
شکل شماره 8
11 – هنگاميكه شعله گاز روشن شد دريچه هواي اوليه را باز كنيد تا رنگ زرد شعله به رنگ آبي تعيير يابد . ولي توجه داشته باشيد كه زياد باز كردن اين دريچه ممكن است شعله را خاموش كند . شعله دستي را براي مدتي در تنوره مشعل نگاهداريد تا وضع سوختن شعله تثبيت گردد.
12 – ساير مشعلهاي كوره را بهمين ترتيب و با رعايت كليه نكات ايمني روشن كنيد. هر گز براي روشن كردن يك مشعل از شعله مشعل مجاور استفاده نكنيد زيرا ممكن است نتيجه اين كار انفجار باشد .
به تناسب اضافه شدن مشعلها ، شير كنترل گاز را بيشتر باز كنيد . بعضي از اوقات مي توان از شير ميان بر ( By pass ) بجاي شير كنترل استفاده كرد .
همانطوريكه قبلا هم ذكر شد كليه مقررات فوق الذكر در مورد روشن كردن پيلوتها نيز لازم الاجرا است . علاوه بر اينها دانستن نكات زير درمورد پيلوتها نيز ضروري است .
در كوره هايي كه مشعلهاي آن داراي پيلوت هستند ، ابتدا كليه پيلوتها را روشن كرده و سپس با باز كردن شير هاي گاز مشعلها بطور آهسته يكايك آنها را روشن نمائيد .
معمولا گاز سوخت پيلوتها از شبكه اصلي گاز سوخت و از نقطه اي قبل از شير كنترل جريان سوخت FIC گرفته مي شود يا ممكن است از شبكه جداگانه اي تامين گردد . نظر به اينكه در گاز سوخت هميشه كثافاتي وجود دارد كه باعث گرفتگي سوراخ پيلوتها مي گردد ، لذا شعله پيلوتها را بايد حداقل يكبار در هر نوبتكاري بازرسي كرد و در صورت خاموش بودن آنها بلافاصله براي تميز كردن و در سرويس گذاشتن آنها اقدام نمود.
پس از روشن كردن كوره ، بمنظور برقراري شرايط مورد نظر لازمست روشهاي احتياطي زير رعايت شود :
1- مرتب كوره را بازرسي كنيد زيرا مشعلي كه تازه روشن شده ممكن است بعلت سرد بودن محفظه احتراق دوباره خاموش شود . دريچه هاي هوا را با زياد شدن شعله بيشتر باز كنيد.
2 – اگر اولين مشعل قبل از آنكه مشعل دوم روشن شود خاموش گردد و يا اگر كليه مشعلها يكباره خاموش شوند بلافاصله كليه شيرهاي گاز مشعلها را ببنديد و روش كامل تهويه كوره را مجددا اجرا نمائيد .
3 – اگر يك مشعل خاموش شود ولي ساير مشعلها روشن بمانند ، شير گاز مشعل خاموش را ببنديد و پس از چند دقيقه مجددا ، با استفاده از شعله دستي ، مشعل مزبور را روشن نماييد .
4 – هر گز اجازه ندهيد كه مشعلي را با شعله مشعل مجاور و يا با استفاده از آجرهاي داغ تنور مشعل روشن كنند زيرا خطر تراكم گاز و انفجار بوجود مي آيد .
5 – نگذاريد كه شعله ها زبانه كشيده و به لوله هاي كوره برخورد نمايند . با اضافه كردن هوا طول شعله را كوتاه كنيد .
ج – روشن كردن مشعلهاي نفت سوز
مشعلهاي نفت سوز كه فاقد پيلوت مي باشند بايد با شعله دستي روشن شوند ولي در مواردي كه پيلوت گاز وجود دارد ابتدا پيلوت را روشن كنيد و سپس مشعل نفت سوز را بكار اندازيد . اگر كوره مجهز به مشعلهاي نفت و گاز است بهتر است مشعلهاي گاز سوز را براي مدت حداقل يكساعت در سرويس گذاشت تا حرارت محفظه احتراق به حدود 500 درجه فارنهايت برسد و در آنموقع شعله نفت را روشن كرد . در موقع روشن كردن مشعلهاي نفت سوز كليه روشهاي زير را به ترتيب تقدم بكار بنديد :
1 – لوله نفت پاش ( Oilgun ) مشعل را در جاي خود به جلو رانده و شير بخار مشعل را باز كنيد . شير كنترل بخار مه پاش نيز بايد كاملا باز شود . توجه داشته باشيد كه اگر قبل از جلو راندن لوله نفت پاش ، بخار را باز كنيد مشعل گاز سوز ( در صورتيكه كه مشعل مركب نفت وگاز باشد ) با وزش بخار ممكن است خاموش شود.
2 – توجه كنيد كه شير ورود نفت به مشعل حتما بسته باشد و در اينموقع بخار را به لوله نفت پاش باز كنيد تا مشعل را تميز و گرم كند .
3 – وقتيكه مشعل كاملا گرم شد و بخار خشك از آن بيرون زد شير بخار و شير سماورري Cock نفت به مشعل را ببنديد .
4 – شير اصلي نفت كوره را باز كنيد و در حاليكه مشعل گاز سوز روشن است بتدريج شير ورود نفت به مشعل را باز كنيد . در اين موقع نفت با شعله گاز و يا شعله دستي مشتعل مي شود . دقت كنيد كه نفت بداخل محفظه احتراق نريزد زيرا پس از گرم شدن محفظه احتراق آتش خواهد گرفت .
5 – با تنظيم شيرهاي بخار و نفت فرم شعله ها را اصلاح كنيد .
6- اكثرا ترجيح داده مي شود كه در مورد مشعلهاي مركب نفت وگاز هميشه مقداري گاز به مشعل باز باشد زيرا نفت سنگين بخصوص در مجاورت شعله گاز بهتر و با اطمينان بيشتر مي سوزد . شعله گاز ضمنا بمنزله پيلوت از خاموش شدن شعله نفت جلوگيري مي نمايد .
در بعضي از پالايشگاهها سيستم كنترل حرارت كوره فقط روي گاز نصب شده و كم يا زياد كردن مشعلهاي نفت سوز بطور دستي انجام مي شود.
د : تعويض سوخت مشعلها
در مورد مشعلهاي مركب نفت و گاز و بهنگام تعويض سوخت از نفت به گاز نكات زير بايد رعايت شود:
1- مقدار گاز به مشعل را زيادتر كنيد تا مطمئن شويد كه شعله گاز پايدار خواهد ماند .
2- شير ورود نفت به مشعل ها و سپس شير اصلي نفت سوخت را به بنديد.
3- شيرهاي بخار به لوله نفت پاش را باز كرده و دسته شير سماوري نفت را به چپ و راست ( يا به جلو و عقب ) بچرخانيد تا مجراي نفت كاملا تخليه و تميز شود .
4 – بخار را بطور كامل ببنديد مگر آنكه براي جلوگيري از يخ زدن لوله يا خنك كردن سر مشعل لازم باشد كه كمي بخار به مشعل باز بماند.
5 – لوله نفت پاش مشعل را عقب بكشيد تا از ميان شعله گاز خارج شود . در صورتيكه لوله نفت پاش در جاي خود ثابت باشد لازمست مقدار كافي بخار براي خنك نگاهداشتن آن باز بماند .
6-شعله گاز را تنظيم كنيد تا حرارت مورد لزوم بدست آيد .
7- اگر مشعلهاي گاز و نفت جدا از يكديگر هستند فقط نكاتي كه در بند هاي 2، 3 ، 4 و 6 تشريح شده لازم الاجرا است .
در مورد تعويض گاز به نفت اجراي كليه روشهاي مندرج در بخش « ج » - « روشن كردن مشعلهاي نفت سوز » ضروري است . البته پس از تعويض گاز به نفت بايد مقدار سوخت گاز را بر طبق احتياجات كم كرد .
ه : دستورات ويژه
شما بعنوان يك كارگردان يا كارمند مراقب دستگاه مي بايستي به كليه روشها و دستورالعملهاي مربوط به كاركردن با كوره هاي واحد خود احاطه كامل داشته باشيد به نحوي كه در موارد اضطراري و شرايط نامساعد در اسرع وقت و بدون مراجعه به كتاب دستورالعمل بتوانيد روشهاي مزبور را به ترتيب زماني صحيح بموقع عمل در آوريد .
اين دستورالعمل ها را بايد مرتبا مرور كرده و به حافظه خود بسپاريد .معمولا قبل از هر بستن يا بكار انداختن دستگاه كليه روشها و دستورالعمل هاي مورد لزوم توسط سرپرست دستگاه تنظيم و به كاركنان ابلاغ مي گردد.
و : خاموش كردن كوره
ميدانيم كه روشن كردن بدون خطر يك كوره فقط قسمتي از عمليات مربوط به دستگاههاي پالايش است و بكار انداختن و بستن يك دستگاه ارتباط نزديكي با كار كوره ها دارد . البته شرح كامل روشهاي مربوط به بستن و بكار انداختن دستگاهها در قسمتهای ديگر به تفصيل آمده و در اينجا فقط نكاتي را كه مربوط به خاموش كردن كوره در حالت عادي و در موارد اضطراري مي باشد ذكر مي كنيم :
1 – خاموش كردن كوره در حالت عادي :
در موقع بستن دستگاه در حالت عادي ، مقدار خوراك واحد بتدريج كسر مي شود و به همان نسبت شرايط سوخت شعله ها نيز تغيير مي يابد و مشعلهاي زائد بر احتياج بتدريج از سرويس خارج ميگردند و بلافاصله عمل تنظيف مشعلها بوسيله بخار شروع مي شود . خارج كردن مشعلها از سرويس بايد طوري باشد كه حرارت در محفظه احتراق يكنواخت بماند .
البته با كم شدن مقدار گاز و يا نفت به كوره شير كنترل سوخت بتدريج بسته مي شود و فشار سوخت در مشعلها مي افتد ولازمست تعدادي ديگر از مشعلها بسته شوند تا فشار كافي در ساير مشعلهاي فروزان حفظ گردد . اين كار همانطوريكه قبلا هم ذكرشد براي جلوگيري از پس زدن شعله و خاموش شدن آن ضروري مي باشد .
موقعيكه تعداد مشعلهاي فروزان بحداقل رسيد ، بقيه مشعلها را خاموش كرده و شيرهاي انفرادي مشعلها و همچنين شيرهاي اصلي گاز و نفت كوره را ببنديد و طبق دستورالعمل صادره براي نصب صفحات مسدود كننده و تهويه كامل سيستم گاز سوخت اقدام نمائيد .
پس از خاموش شدن شعله ها دريچه هاي هواي ثانوي وصفحه دودبند را كاملا باز كنيد تا در خنك كردن كوره تسريع گردد.
هرگز محتويات لوله هاي نفت سوخت را به محفظه احتراق تخليه نكنيد .
يكبار دو كارمند با تجربه يك پالايشگاه اين خطا را مرتكب شدند ، يعني كوره را خاموش كردند و وقتي حرارت محفظه احتراق به 750 درجه فارنهايت رسيد محتويات لوله هاي نفت سوخت را به كوره تخليه كردند . نفت مزبور در حرارت ذكر شده تبخير و منفجر شد و خسارات شديدي به كوره وارد ساخت . دو كارمند مزبور نيز رهسپار بيمارستان شدند.
2- بستن كوره در حالت اضطراري
در اكثر دستگاههاي پالايش بستن سريع دستگاه در شرايط خطرناك و نامساعد بسيار ضروري است و بهمين دليل كاركنان مراقب دستگاهها بايد احاطه كاملي به روشهاي بستن اضطراري واحد ها داشته باشند بنحوي كه عكس العمل آنها در موارد احتياج سريع ، بدون اشتباه و در واقع چون عادت ثانوي آنها باشد.
در شرايط اضطراري فرصت براي مطالعه و مراجعه بكتاب دستورالعمل و يا كسب تكليف از سرپرست نيست و كاركنان دستگاهها بايد با سرعت عمل و دقت زياد و توجه به كليه جوانب ايمني ومهمتر از همه با خونسردي كامل عمل نمايند .
در هر شرايط غير عادي و خطرناك كه دستگاه بايد اضطرارا بسته شود آنچه كه در درجه اول اهميت قرار دارد ، ايمني كاركنان حفظ وسايل از صدمات و خسارات است . بطور كلي ، دراين مواقع بايد در اسرع وقت كليه مشعلها و پيلوتها را خاموش كرد . تركيدن لوله در كوره و يا قطع جريان نفت به كوره دو حالتي است كه بستن فوري كوره را الزام آور مي نمايد و در چنين شرايطي دانايي و احاطه كامل كاركنان مراقب دستگاه به سيستم سوخت و كنترل حرارتي كوره بسيار ارزش دارد زيرا اغلب ممكن است بستن يكايك مشعلهاي امكان پذير نبوده و لازم شود كليه جريانهاي نفت و گاز سوخت از سرچشمه اصلي قطع گردد . با توجه به شرح حادثه زير به اهميت اين موضوع بيشتر پي خواهيد برد :
در موقع بكار انداختن يك دستگاه تقطير نفت خام ، وجود آب در خوراك واحد باعث بالارفتن فشار برج تقطير و باز شدن دريچه اطمينان برج مزبور گرديد و در نتيجه نفت از لوله اتمسفر يك دريچه اطمينان بيرون زد و محوطه وسيعي زير باران نفت قرار گرفت .
بديهي است كه براي كم كردن خطر آتش سوزي لازم بود كه آتش كوره ها فورا خاموش گردد ولي نزديك شدن به كوره ها در آن شرايط غير ممكن بود .
كاركنان هشيار و مسلط به كار خود موفق شدند در حداقل زمان ممكنه شيرهاي اصلي نفت سوخت را از مخزن سوخت وهمچنين شير اصلي گاز را از مخزن آبگير ببندند و دستگاه را از آتش سوزي و نابودي نجات دهند كه مسلما معلومات كار ومروردائمي روشهاي عملياتي توسط كاركنان عامل اين موفقيت بوده است .
· نكات ايمني كه بايد هميشه بخاطر داشته باشيد :
1- توجه داشته باشيد كه احتمال بوجود آمدن و تراكم مخلوط قابل انفجار در محفظه احتراق كوره از طرف مختلف مانند خاموش شدن ناگهاني مشعلها ، مخلوط نشدن كامل نفت كوره با بخار مه پاش نشت كردن شيرهاي سوخت مشعلها و غيره هميشه امكان دارد .
2 – نهايت دقت و احتياط را در موقع روشن كردن مشعلها بكار بريد زيرا اكثر انفجارها در اين لحظات صورت مي گيرد .
3- وقتيكه درصد هواي اضافي را كم مي كنيد ، توجه كنيد كه شعله به لوله هاي كوره برخورد نكند . حرارت را در تمام نقاط كوره يكنواخت نگاهداريد .
4- از مشعلها ولوله هاي كوره چند با ردر هر نوبتكاري بازرسي نمائيد . موقع بازرسي از نقاب صورت يا عينك استفاده كنيد .
5- سعي كنيد هميشه جزئي كوران منفي در زير سقف كوره نگاهداريد تا كوران هواي سرد مانع از خوردگي و مصدوم شدن اسكلت فلزي سقف گردد.
6- در موقع باز كردن و مهيا نمودن سيستم گاز سوخت به كليه نكات ايمني توجه كنيد .
7- مخزن نفت كوره را قبل از گذاشتن در سرويس بررسي كنيد كه آب نداشته باشد و حرارت آن نيز از 200 درجه فارنهايت تجاوز نكند .
8- از پس زدن شعله در موقع روشن كردن مشعلها بر حذر باشيد و بخاطر داشته باشيد كه دريچه هاي هواي اوليه بايستي بسته باشند و فشار گاز نيز به حد كافي باشد . تغييرات در تركيب و كيفيت گاز سوخت و گرفتگي در مجراي سوخت مشعلها نيز باعث پس زدن شعله مي شود.
9- از مقررات ايمني مهيا كردن كوره كاملا پيروي كرده و بخصوص اطمينان حاصل نمائيد كه به نكات زير توجه شده است :
الف : در محفظه احتراق هيچگونه مخلوط قابل احتراق و يا اجسام سوختني وجود ندارد.
ب : كوران هوا بقدر كافي وجود دارد . اگر باد تندي مي وزد حتما مشعلهايي راكه در بالاي باد قرار گرفته اند اول در سرويس بگذاريد.
ج : محفظه احتراق بخوبي تهويه شده و هوا بمقدار كافي از دريچه هاي تنظيم هوا وارد كوره مي شود .
د : حداقل افراد در اطراف كوره حضور دارند .
10 – قبل از روشن كردن مايع مخزن آبگير را تخليه نمائيد.
11 – هرگز كوره ها و ديگهاي بخار را كه براي كوران مثبت طراحي شده و داراي دمنده هاي هوا هستند با كوران طبيعي روشن نكنيد.
12 – با استفاده از شعله پيلوت يا شعله دستي مشعل را روشن كنيد . در يكطرف مشعل بايستيد و هرگز مقابل مشعل قرار نگيريد .
13 – هر مشعل را بطور جداگانه و مانند اولين مشعل روشن كنيد . هرگز يك مشعل را با شعله مشعل مجاور روشن نكنيد . اگر مشعلها مجهز به پيلوت هستند ، ابتدا پيلوتها را روشن كنيد و سپس شيرهاي گاز مشعلها را بتدريج باز كنيد .
14- آتش ها را مرتب بازرسي نمائيد زيرا مشعلي كه تازه روشن شده بعلت سرد بودن محفظه احتراق ممكن است خاموش شود . اگر اولين مشعلي كه روشن كرده ايد خاموش شود ويا اگر گليه مشعلها يكباره خاموش شوند ، بلافاصله شيرهاي نفت و گاز سوخت را ببنديد و روش كامل تهويه كوره را مجددا اجرا نمائيد .
15 –در موقع بستن كوره در حالت عادي ، تعدادي از مشعلها را خاموش كنيد تا فشار گاز براي مشعلهاي روشن كافي باشد.
16 – روشها و دستورالعملهاي مربوط به كوره ها را مرتبا مرور كنيد تا به كليه نكات ايمني و مهم واقف گشته و در موارد اضطراري با سرعت عمل ، خونسردي و اعتماد بنفس آنچه را كه وظيفه داريد بنحو احسن انجام دهيد.