کلر
در سال 1774 توسط کارل ویلهلم شل کشف شد ، که به اشتباه تصور می کرد که حاوی اکسیژن است . کلر در سال 1810 توسط هامفری دیوی نامگذاری شد که اصرار داشت که این در واقع یک عنصر است.
ماده شیمیایی خالص دارای فرم فیزیکی گاز سبز دیاتومیک است. نام کلر از کلروس به معنی سبز گرفته شده است که به رنگ گاز اشاره دارد. بنزین کلر دو و نیم برابر هوا سنگین است ، بوی مهیجی کاملاً قابل قبول دارد و بسیار مسموم است. در فرم مایع و جامد آن یک ماده اکسید کننده ، سفید کننده و ضد عفونی کننده قوی است.
این عنصر بخشی از سری هالوژن است که نمک را تشکیل می دهد. از طریق اکسیداسیون و الکترولیز از کلریدها استخراج می شود. گاز کلر به رنگ سبز مایل به زرد است و تقریباً با تمام عناصر دیگر ترکیب می شود.
برنامه های کاربردی
کلر یک ماده شیمیایی مهم در تصفیه آب ، در ضد عفونی کننده ها ، در سفید کننده ها و در گاز خردل است.
کلر همچنین به طور گسترده یا غیرمستقیم در ساخت بسیاری از کالاها و اقلام مورد استفاده قرار می گیرد ، یعنی در تولید محصولات کاغذی ، ضد عفونی کننده ، رنگ مو ، مواد غذایی ، حشره کشها ، رنگها ، فرآورده های نفتی ، پلاستیک ، داروها ، منسوجات ، حلالها و بسیاری از محصولات مصرفی دیگر.
این ماده برای از بین بردن باکتریها و سایر میکروبها از منابع آب آشامیدنی استفاده می شود.
کلر در تهیه خمیر چوب برای تهیه کاغذ درگیر است ، از سفید کننده نیز به صورت صنعتی برای خارج کردن جوهر از کاغذ بازیافت استفاده می شود.
کلر غالباً هنگام تعویض هیدروژن (لاستیک مصنوعی) بسیاری از خواص مورد نظر را در یک ترکیب ارگانیک منتقل می کند ، بنابراین به طور گسترده ای در شیمی آلی ، در تولید کلرات ، کلروفرم ، تتراکلرید کربن و در استخراج برم مورد استفاده قرار می گیرد.
کلر موجود در محیط
در طبیعت فقط با عناصر دیگر به طور عمده سدیم به شکل نمک معمولی (NaCl) ، بلکه در کارنالیت و سیلویت نیز یافت می شود. کلریدها بیشتر نمکی را که در اقیانوسهای زمین حل می شود تشکیل می دهند: حدود 1.9٪ از جرم آب دریا یون های کلرید است.
مقدار کلرید موجود در خاک با توجه به فاصله از دریا متفاوت است. میانگین خاکهای بالا در حدود 10 پی پی ام است. گیاهان حاوی مقدار زیادی کلر هستند. این گیاه برای گیاهان بالاتر که در کلروپلاستها متمرکز است یک ریز مغذی ضروری است. اگر مقدار کلرید موجود در خاک زیر 2 ppm باشد ، رشد رنج می برد ، اما بندرت اتفاق می افتد. حد بالایی تحمل با توجه به محصول متفاوت است.
تأثیرات بهداشتی کلر
کلر یک گاز بسیار واکنش پذیر است. این یک عنصر طبیعی است که اتفاق می افتد. بیشترین کاربران کلر شرکت هایی هستند که اتیلن دی کلرید و سایر حلال های کلر ، رزین های پلی وینیل کلرید ( PVC ) ، کلروفلوروکربن ها و پروپیلن اکسید را تولید می کنند. شرکت های کاغذی از کلر برای سفید کردن کاغذ استفاده می کنند. کارخانه های تصفیه آب و فاضلاب از کلر برای کاهش سطح آب میکروارگانیسم هایی که می توانند بیماری را برای انسان پخش کنند (ضد عفونی) استفاده می کنند.
قرار گرفتن در معرض کلر پس از انتشار هوا ، آب یا زمین در محیط کار یا محیط ممکن است رخ دهد. افرادی که از مواد شیمیایی سفید کننده لباسشویی و استخر استفاده می کنند و حاوی محصولات کلر هستند ، معمولاً در معرض کلر نیستند. کلر فقط در تنظیمات صنعتی یافت می شود.
کلر وارد بدن تنفس شده با هوای آلوده یا در هنگام مصرف آن با غذای آلوده یا آب می شود. به دلیل واکنش پذیری آن در بدن باقی نمی ماند.
تأثیر کلر بر سلامتی انسان به میزان میزان کلر موجود در آن و طول و دفعات قرار گرفتن در معرض بستگی دارد. اثرات همچنین در صورت بروز مواجهه به سلامتی شخص یا شرایط محیط بستگی دارد.
تنفس مقادیر کمی کلر برای مدت زمانی کوتاه بر سیستم تنفسی انسان تأثیر منفی می گذارد. اثرات آن از سرفه و درد قفسه سینه ، تا احتباس آب در ریه ها متفاوت است. کلر باعث تحریک پوست ، چشم ها و دستگاه تنفسی می شود. این تأثیرات به احتمال زیاد در سطحی از کلر که به طور معمول در محیط یافت می شوند ، رخ نمی دهد.
اثرات سلامتی انسان در ارتباط با تنفس یا مصرف مقدار کمی کلر در مدت زمان طولانی مشخص نیست. برخی از مطالعات نشان می دهد که کارگران از اثر مکرر قرار گرفتن در معرض استنشاق کلر ، اثرات منفی می گذارند ، اما برخی دیگر اینگونه نیستند.
اثرات زیست محیطی کلر
کلر هنگام مخلوط شدن با آب حل می شود. همچنین می تواند از آب فرار کرده و در شرایط خاصی وارد هوا شود. بیشتر انتشار مستقیم کلر به محیط به هوا و آبهای سطحی است.
یک بار در هوا یا در آب ، کلر با سایر مواد شیمیایی واکنش نشان می دهد. این ماده با مواد معدنی موجود در آب ترکیب می شود تا نمک های کلرید را تشکیل دهد و با مواد آلی موجود در آب برای تشکیل مواد شیمیایی آلی کلر دار تشکیل شود.
از آنجا که واکنش پذیری آن ممکن است کلر از طریق زمین حرکت نکند و وارد آب های زیرزمینی شود.
گیاهان و حیوانات احتمالاً کلر را ذخیره نمی کنند. با این وجود ، مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که تماس مکرر با کلر در هوا می تواند بر سیستم ایمنی بدن ، خون ، قلب و سیستم تنفسی حیوانات تأثیر بگذارد.
کلر باعث ایجاد آسیب های زیست محیطی در سطوح پایین می شود. کلر به ویژه برای ارگانیسم هایی که در آب و خاک زندگی می کنند مضر است.
(هدف و آرزوی مجموعه ایمن ساین روزی ایمن و بدون حادثه برای شماست.)